تحلیل جامعه شناختی انزوای هنرمندان «مطالعه موردی در نقاشی معاصر ایران»

هدف این تحقیق فهم دلالت های معناشناختی انزوای اجتماعی هنرمندان نقاشی معاصر ایران با در نظر گرفتن بُعد واقعیت ذهنی به مثابه ایده ها و موضوعات مطرح شده در آثار این هنرمندان، در سنجش با واقعیت اجتماعی موجود در جامعه ایران است. از خلال بازشناسی تصاویر و فضاهای غالب در این نقاشی ها، تجربه و یا نگرش خاصی مشاهده می شود که می توان آن را چون نوعی انزواء و جدا بودن از روندهای جهان معاصر تعبیر نمود. این تحقیق متکی بر تحلیل دیالکتیکی واقعیت عینی پدیده انزواء و رابطه آن با معنای واقعیت ذهنی برآمده از این واقعیت است و با استفاده از نظریه برساخت گرایی اجتماعی و در کنار آن بهره مندی از نظریه های زندگی روزمره، از نوع تحقیقات کیفی و تحلیل نمودشناختی و تفسیری است. در نهایت و با تحلیل موضوعی، فرمی و محتوایی آثار هنرمندان نقاشی معاصر در بطن زندگی روزمره و مسائل و محدوده های فکری موجود در آن و همچنین با در نظر گرفتن گفتمان های سیاسی رایج در جامعه ایران مشخص شد، انزوای تصویر شده در این آثار شامل دو بعد فردی و اجتماعی و همچون نوعی فضاء و یا موقعیت اجتماعیِ تجربه شده است. انزوای اجتماعی این هنرمندان چه از نظر ذهنی و چه از لحاظ تولیدات هنری آنها در ارتباط کامل با ساخت واقعیت زندگی اجتماعی در جامعه ایران قرار دارد و دال بر نبود حوزه عمومی غیرسیاسی و غیرایدئولوژیک جهت فعالیت های اجتماعی آزادانه و عدم بهره مندی هنرمندان از مسئله سازی های فردی و داشتن زندگی روزمره آزادانه و معمول است.